{fic one piece} ซามุไรพเนจรแห่งกลุ่มหมวกฟาง

ความมั่งคั่ง ชื่อเสียง และอำนาจ

ผู้ที่ครอบครองทุกอย่างบนโลกใบนี้ก็คือ

ราชาโจรสลัด "โกลโรเจอร์"

คำคำหนึ่งที่เขาพูดไว้ก่อนตาย

ทำให้ผู้คนมุ่งสู่ท้องทะเล

"สมบัติของฉันเหรอ

ถ้าอยากได้ก็เอาไปสิ

ไปหาเอาเลย

ฉันเอาทุกอย่างบนโลกไปไว้ที่นั่นหมดแล้ว"
แล้วชายหนุ่มทั้งหลายก็มุ่งหน้าไปยังแกรนด์ไลน์
เพื่อไล่ตามความฝัน
โลกได้เข้าสู่ยุคสมัยของโจรสลัดแล้ว


เพียงแค่...ยุคสมัยนี้มันได้ก่อกำเนิดปีศาจตนหนึ่ง


ผู้ที่ถูกครอบงำด้วยความแค้นที่เกิดจากการสูญเสียสิ่งสำคัญทั้งหมดในชีวิตไผู้ที่ถูกครอบงำด้วยความแค้นที่เกิดจากการสูญเสียสิ่งสำคัญ




ซามูไรเพรชฆาตผู้สังหารชาวมังกรฟ้า




หรืออีกชื่อที่ทั่วโลกรู้จักก็คือ


มือพิฆาตบัตโตไซ หรือ อิโตคิริ บัตโตไซ


ไม่มีใครรู้ว่าเป้าหมายของเขาคืออะไรแต่ไม่ว่าที่ไหนที่มือพิฆาตบัตโตไซปรากฏตัวที่นั้นต้องมีการนองเลือดเกิดขึ้น




ทว่าในระหว่างเส้นทางที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดของเขาดำเนินไปมันก็ถึงทางตันเมื่อซามุไรผู้อาฆาตแค้นต้องเผชิญหน้ากับ 1ใน7เทพโจรสลัดนักดาบอันดับ1ของโลกอย่าง ชายตาเหยี่ยวมิฮอว์คเข้า


เมื่อทั้งสองได้เผชิญหน้าหน้ากันเพียงเสี้ยววินาทีเดียว


การต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่มีใครยอมใคร ฝีมือของมือพิฆาตถูกงัดออกมาใช้อย่างเต็มที่เพื่อต่อกรกับอันดับ1ของโลก


ฝีมือของเขามากพอที่จะทำให้นักดาบอันดับ 1 ของโลกถึงกับต้องใช้ดาบดำ


แต่อย่างไรก็ตาม เพลงดาบที่ดีแต่กลับเต็มไปด้วยความแค้นมันมิอาจจะเอาชนะชายตาเหยี่ยวได้


จากฝ่ายรุกกลายเป็นฝ่ายรับและไม่นาน


20นาทีหลังการต่อสู้ได้ดำเนินไปเกาะร้างที่เป็นสถานที่ต่อสู้ของพวกเขาได้รับผลกระทบจากพลังอันมากล้นขอทั้งคู่จนพื้นที่ทั่วบริเวณเละไม่มีชิ้นดี


 ชัยชนะก็ได้กลายเป็นของชายตาเหยี่ยวอย่างไม่อยากนัก


ร่างของซามูไรมือพิฆาตอาบไปด้วยเลือดของเขากลับกันคู่ต่อสู้ของเขากลับไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียว


แฮกๆๆ!


"ทำไมถึงไว้ชีวิตข้า-"เขาพูดก่อนกระอักเลือดออกมา


"วิชาดาบของนายแข็งแกร่งมาก ดูแล้วอนาคตคงเป็นคู่ต่อสู้ที่ดีแน่"


"ตอบมา!!"


"หึ ตัวนายในตอนนี้มันว่างเปล่ามีแต่ความแค้นเอาอารมณ์เป็นใหญ่กว่าเหตุผล ถ้าปล่อยให้ไปไกลกว่านี้คงได้ตายเอาง่ายๆแน่แบบนั้นมันค่อนข้างจะน่าเสียดาย"มิฮอว์คยกดาบดำเก็บไว้ด้านหลัง


"ก็สังหารข้าซะตรงนี้เลยซิ!"ดวงตาแข็งกร้าวจ้องไปยังคู่สนทนา


"ปัญหาคือนายในตอนนี้ไม่มีค่าพอให้ทำแบบนั้น"มิฮอว์คหันหลังแล้วเริ่มเดินออกไป


"เดี๋ยว! กลับมานะ! ที่พูดมันหมายความว่ายังไงกัน!"ชายตาเหยี่ยวไม่ได้หันมาเขาทำเพียงเดินออกไปเพียงเท่านั้น


"จงเดินทางตามหาความหมายของการมีอยู่ของนายซะ ฮิโตคิริ บัตโตไซ"


มือพิฆาตกัดฟันแน่นก่อนตะโกนออกมา




"เคนชิน อิมุระ เคนชิน นั้นคือชื่อของข้าจำมันเอาไว้ซะ!"พอเขาพูดจบก็สลบไปหารู้ไม่ว่าการประมือครั้งนี้ทำให้เพลิงแค้นในใจเขาที่ลุกโชนมานานได้เริ่มเบาลงทีละนิด

และหลังจากเหตุการณ์นี้ทำให้ อิโตคิริ บัตโตไซหายไปจากการรับรู้ของโลกใบนี้




หลายคนคงคิดว่าเขาได้ตายไปแล้วหรือไม่ก็พิการจนต้องอาศัยอยู่เงียบๆในเกาะที่ห่างไกลผู้คน




จนกระทั่ง 1 ปีต่อมา...